Analiza Wody i Ścieków
Cofnij | Strona główna: Woda i Ścieki| Ołów (bez czterochlorku węgla) | ||
 |
Nr kat. | 918 101 |
| Ilość | 25 | |
| Zakres | 0.005 – 1.00 mg/l Pb2+ | |
| Metoda |  |
|
| Opis metody: a) Metoda PAR: Jony ołowiu (II) i innych metali ciężkich tworzą z 4–(2–pirydylazo)–rezorcynolem (PAR) w obecności cyjanków czerwony barwnik. W drugim etapie rozłożony zostaje jedynie kompleks ołowiu, spadek intensywności zabarwienia jest mierzony fotometrycznie. W oznaczeniu nie przeszkadzają: ≤ 1000 mg/l fosforany, octany; ≤ 100 mg/l amoniak, azotany, chlorki, cynk, kadm, miedź, nadtlenki, nikiel, siarczany, tiocyjaniany; ≤ 50 mg/l aluminium, azotany, chrom (VI); ≤ 1 mg/l chrom (III), żelazo (II), żelazo (III); – 0.1 mg/l EDTA. b) Metoda ditizonowa: Jony ołowiu (II) przy pH 7 – 9 tworzą z ditizonem (difenylotiokarbazonem) czerwono zabarwiony ditizonian ołowiu. Ditizonian ołowiu ekstrahuje się za pomocą czterochlorku węgla. W oznaczeniu przeszkadzają jony bizmutu (0.49 mg/l Bi = 0.2 mg/l Pb), indu i talu. Wszystkie inne kationy przeszkadzają w oznaczeniu w stężeniu powyżej 10 – 100 mg/l. Duże ilości jonów fosforanowych utrudniają ekstrakcję. Jeśli próba zawiera jony siarczkowe należy ją odparować z kwasem azotowym. Metody nie nadają się do badania wody morskiej. Metoda ditizonowa (b) Zestaw nr kat. 918 10 zawiera czterochlorek węgla. Zestaw nr kat. 918 101 nie zawiera czterochlorku węgla, który należy zakupić oddzielnie u lokalnego dostawcy. |
||
Cofnij | Strona główna: Woda i Ścieki